Een verblijvingsbeding is een clausule die je als ongehuwd samenwonende laat opnemen in een notarieel samenlevingscontract. Hiermee zorg je ervoor dat de langstlevende partner bij overlijden gemeenschappelijke bezittingen ontvangt. Want ook als je niet gehuwd bent, wil je jouw levenspartner verzorgd achterlaten bij overlijden.
Wanneer je getrouwd bent gaan gemeenschappelijke eigendommen bij overlijden logischerwijs naar de langstlevende partner. Maar hoe werkt dit als je niet getrouwd bent? Ook in dat geval kun je de notaris ervoor laten zorgen dat gemeenschappelijke goederen gewoon bij de partner blijven. Denk daarbij aan een gemeenschappelijk huis, gemeenschappelijke inrichting van de woning en gemeenschappelijke bankrekeningen.
Wat kan de consequentie zijn van het ontbreken van een verblijvingsbeding?
Als je samen een huis hebt gekocht, kan de achtergebleven partner bij een verblijvingsbeding gewoon in het huis blijven wonen. Iets wat wellicht niet mogelijk is wanneer je geen verblijvingsbeding hebt of überhaupt geen samenlevingscontract hebt gesloten. De wettelijke erfgenamen, de directe familie, kan dan de overgebleven partner dwingen het huis te verlaten.
Hoe zorg je als ongehuwde dat de langstlevende de gemeenschappelijke bezittingen houdt?
Met een verblijvingsbeding in een notarieel samenlevingscontract zorg je ervoor dat de partner eigenaar wordt van de bezittingen. Echter geldt dit ook voor de bijbehorende schulden, zoals een hypotheek, die gezamenlijk zijn opgebouwd. Zo blijven de gemeenschappelijke bezittingen in bezit van de langstlevende partner en kan hij of zij bijvoorbeeld gewoon in het huis blijven wonen waarin de partners samenwoonden.
Een verblijvingsbeding kan ‘om niet’ of ‘tegen vergoeding’ zijn
Er zijn twee smaken bij een verblijvingsbeding. Deze kan ‘om niet’ luiden of ‘tegen inbreng van de waarde’. Bij de eerste optie krijgt de langstlevende partner de gemeenschappelijke goederen zonder dat hier een vergoeding aan de erfgenamen van de erfgenamen van de overleden partner tegen over staat. Bij de tweede optie dient de langstlevende partner de waarde van de gemeenschappelijke bezittingen te vergoeden aan de erfgenamen van de overleden partner. Een verblijvingsbeding ‘tegen inbreng van de waarde’ krijgt meestal de voorkeur als er sprake is van een kind uit een eerdere relatie. De langstlevende partner komt het kind op deze wijze geldelijk tegemoet.
Zonder testament gaan de privébezittingen naar de directe familie van de overleden partner
Naast de gemeenschappelijke bezittingen kunnen de ongetrouwde partners echter ook nog persoonlijke bezittingen hebben, zoals spaargeld of beleggingen op een privérekening. Deze komen, in tegenstelling tot de gemeenschappelijke bezittingen, wel toe aan erfgenamen. Bij het ontbreken van een testament bestaan deze erfgenamen uit de directe familie van de overleden partner. Deze directe familie krijgt in het geval van het bestaan van een verblijvingsbeding echter niet de gemeenschappelijke goederen. Bij het ontbreken van een dergelijk beding heeft de directe familie wel het recht om te vragen om de uitbetaling van de waarde van de gemeenschappelijke bezittingen.
Stel een testament op als je ongehuwd samenleeft
Voor partners die samenleven maar niet gehuwd zijn, is het altijd aan te raden naast de samenlevingsovereenkomst ook een notaris testamenten te laten opstellen. Daarin kun je bijvoorbeeld laten vastleggen dat ook persoonlijke bezittingen aan de langstlevende partner nagelaten dienen te worden. Zonder testament gaan de privébezittingen immers altijd naar directe familie, zoals kinderen, ouders, broers of zussen. In tegenstelling tot een samenlevingscontract, die alleen samen opgesteld en gewijzigd kan worden, wordt een testament afzonderlijk van elkaar gemaakt en veranderd.
Woon je samen en wil je jouw levenspartner verzorgd achterlaten? Maak dan een afspraak met een notaris.
The post Wat is een verblijvingsbeding in een samenlevingscontract? appeared first on Evertise.
